بزرگنمايي:

ایرانیان جهان - به گزارش نبض بازار در هفته‌های اخیر، صدای طبل‌های جنگ در واشنگتن بلندتر شده؛ همان نئومحافظه‌کارانی که آمریکا را به جنگ عراق کشاندند، حالا خواهان حمله به ایران هستند. مؤسسات پرنفوذی چون بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها و مؤسسه واشنگتن مدعی‌اند که فرصت مناسب برای اقدام نظامی علیه ایران همین حالاست، اما این رویکرد نه‌تنها می‌تواند فرصت توافق را از بین ببرد، بلکه احتمال جنگی بی‌پایان در خاورمیانه را تقویت می‌کند.
تحلیلگران هشدار داده‌اند که چنین حمله‌ای ممکن است ایران را به‌سوی ساخت سلاح هسته‌ای سوق دهد و میراث ترامپ را به‌جای یک معامله‌گر صلح، به آغازگر قدرت‌یابی هسته‌ای ایران تبدیل کند. درگیری با ایران، نه‌تنها منابع مالی و تمرکز سیاسی آمریکا را می‌بلعد، بلکه در حوزه‌های مهمی مانند چین، اروپا و تجارت نیز قدرت چانه‌زنی واشنگتن را تضعیف می‌کند. متحدان آمریکا مانند اروپا ممکن است در این شرایط از مسیر حمایت از اوکراین منحرف شوند یا در برابر بازتنظیم روابط فراآتلانتیکی مقاومت کنند. همچنین، کشورهای دیگری مانند هند و کانادا احتمالاً از این فرصت برای امتیازگیری سوءاستفاده خواهند کرد.
روسیه و چین نیز این اقدام را تجاوزگری آمریکا می‌دانند و اعتبار بین‌المللی آن را به چالش می‌کشند. بدتر از همه اینکه حمله ممکن است عناصر تندرو در ایران را تقویت و گریز هسته‌ای را مشروع کند، آن هم در زمانی که ایران به سطح غنی‌سازی 60 درصد رسیده و در آستانه توانایی تسلیحاتی است.
در میان صداهای تندرو، برخی حامیان ترامپ خواهان احتیاط‌اند. استیون ویتکاف، از مشاوران او در حوزه سیاست خارجی، بر دیپلماسی، راستی‌آزمایی و احترام متقابل تأکید دارد. او خواستار اجتناب از درگیری است و این دیدگاه واقع‌گرایانه را منعکس می‌کند که اگرچه فشار ممکن است ابزار باشد، اما تنها با مذاکره می‌توان به راه‌حل رسید.
مشکل اصلی اینجاست که بسیاری از سیاست‌گذاران واشنگتن خواهان تسلیم کامل ایران‌اند؛ چیزی که حتی دولت میانه‌رو پزشکیان هم نمی‌تواند بپذیرد. این خواسته‌های حداکثری عملاً مسیر هرگونه دیپلماسی را می‌بندد و زمینه‌ساز جنگ است.
گزینه‌های موجود برای کاهش تنش متعددند: از توافق موقت برای توقف تنش و پیشروی برنامه هسته‌ای ایران گرفته تا گام‌های انسان‌دوستانه مانند آزادسازی دارایی‌های بلوکه‌شده. چنین اقدامات متقابلی می‌تواند فضای لازم برای آغاز دوباره مذاکرات را فراهم کند.
اگر ترامپ همچنان خودش را یک معامله‌گر می‌داند، اکنون بهترین فرصت برای بستن یک توافق واقعی است. واگذاری اختیار به چهره‌هایی مانند ویتکاف و فاصله گرفتن از راهبردهای شکست‌خورده گذشته، می‌تواند نشانه‌ای از بلوغ سیاسی و رهبری واقعی باشد. این مسیر، نه نشانه ضعف، بلکه استراتژی‌ای برای صلح پایدار است.
منبع اکوایران